Hartkloppingen -voorbeeld PMA sessie-

In mijn praktijk meldt zich een vlotte jonge vrouw, 42 jr, afdelingshoofd in een ziekenhuis. Ze heeft sinds een half jaar hartkloppingen, het komt zomaar, uit het niets. Ze is bij de cardioloog geweest, deze vindt geen afwijkingen. Of ik hier iets mee kan?

Progressive Mental Alignment (PMA)

We gaan met PMA aan de slag. Kijken welke triggers ten grondslag liggen aan haar klachten. Ik vertel haar dat het onderbewuste voor 95% je gedrag bepaalt, de woorden die je gebruikt en de manier waarop je lijf reageert. Daar gaan we dan ook de oplossing zoeken: ‘Ik reis mee in jouw brein, we gaan plaatjes kijken. Je onderbewuste denkt niet en redeneert niet. Het werkt volgens het stimulus-response principe: je ziet/hoort/ruikt iets en pats, je lijf reageert.’ Na warmdraaien in het ‘kijken naar plaatjes’ beginnen we.

Ik vraag haar: Heb je recentelijk iets vervelends meegemaakt? Je aan iets gestoord? Gemerkt dat je lijf sterk reageerde? Ze beschrijft een gebeurtenis van de week daarvoor. ‘We hebben een bespreking, ik ben voorzitter, collega’s komen naar mijn kamer, we zitten aan een grote tafel. Het loopt goed. Er is dan nog niks aan de hand. Als de bespreking afgelopen is, gaat iedereen kamer uit. Ik pak mijn lunchpakket uit mijn tas en ik ga lunchen.

Dan komt het…’

Wat is het naarste moment? ‘Ik ga weer aan de tafel zitten en heb mijn boterham in de hand, ga deze opeten, glas water voor m’n neus… ben alleen in de kamer, het is stil…en dan hartkloppingen…bonzen, klem op borst, spanning in armen…ik begrijp het niet!’

Wat valt je op? Waar kijk je naar? ‘Ik kijk naar de donkerbruine houten tafel’. Wat hoor je?  ‘Ik hoor mijn gesmak en tussendoor is het stil. Ruik je ook iets? ’Ik ruik brood met kaas er op’. Neem deze details in je op en voel je lijf, waar voel je dit en wat voel je? ‘Ik voel nu hartkloppingen, bonzen, spanning in de armen.’ Hoor de stilte en je smakken, zie de bruine, houten tafel, ruik de geur van brood met kaas…..voel je hartkloppingen/bonzen en spanning in de armen en kijk eens of er als vanzelf een ander plaatje/gebeurtenis in je opkomt, waar ben jij dan, naar welke leeftijd moeten we toe en wat gebeurt daar?

‘Ik zit aan de keukentafel (bruinhout), ben 6jr, eet in pauze van school tussen de middag thuis mijn boterhammetjes met kaas op, glas melk, vader zit tegenover me aan tafel, met z’n hoofd op z’n handen (depri), moeder staat ergens achter me bij het aanrecht…Wat is hier zo naar?…’De stilte…de spanning is te snijden..ze hebben ruzie (gehad), er wordt geen woord gezegd’. Wat voel je? ‘Ik ben bang..bang dat ze gaan schelden, dat ze uit elkaar gaan, dat mijn vader weggaat, dat ik niet weet hoe het dan verder moet. ‘Hoe overleef je daar?’ Stilzitten en zachtjes dooreten, zo onopvallend mogelijk. ‘Waar focus je op? Waar kijk je naar?’ Naar de bruine houten tafel. ‘Wat voel je in je lijf en waar voel je dit?’

Hartkloppingen, bonzen, spanning in mijn armen..

Dit is het moment van verlies van controle waarbij kortsluiting in haar brein optreedt met een sterke fysiologische reactie, namelijk spierspanning en hartkloppingen, verbonden met een diepe angst dat het helemaal fout gaat. Alle negatieve gevoelens van gevaar en angst die ze gedurende dat moment voelt zijn verbonden aan de zintuigelijke details: de stilte/haar gesmak, de geur van brood met kaas, de zithouding, het glas. Het kijken naar de bruine tafel helpt haar in deze situatie te overleven. Het hoofd van haar vader wil ze niet zien. In de veilige setting van de sessie kan ze de negatieve fysiologie van de kortsluiting transformeren. De hartkloppingen zijn verdwijnen.

‘Nooit gedacht dat het hier mee te maken zou kunnen hebben. Mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar en wonen nog steeds is hetzelfde huis. Voor mij is het nu ook verklaarbaar waarom met name de keuken, met nog steeds dezelfde tafel, een naar gevoel geeft.’

Zo snel kan het gaan met PMA!