Met onze zintuigen kunnen we horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Als je bewust stilte waarneemt, dan kan dat voor de één heel prettig zijn, echter bij de ander kan het een erg ongemakkelijk gevoel teweeg brengen. Bij veel mensen die ik in mijn praktijk zie is de stilte verbonden met ‘niet prettig’. “Zodra ik thuiskom doe ik de radio aan’’ is een veelgehoorde opmerking. Waar kan dit vandaan komen? De stilte kan gekoppeld zijn aan momenten eerder in je leven die gekoppeld zijn aan spanning of verdriet. Bijvoorbeeld de stilte in de slaapkamer waar je als klein meisje voor het slapen gaan doodsbang bent, omdat je denkt dat er krokodillen onder je bed liggen. Of de stilte na een ruzie van je ouders beneden, terwijl jij als kind in je bed ligt en vreest voor ‘wat er nu zal gaan gebeuren! Maar ook de stilte aan de eettafel, waar je mening wordt gevraagd: De combinatie van de verwachtingsvolle ogen met de stilte brengt in jouw lijf een spanningsreactie teweeg.

In de sessie word je je bewust van de onderliggende triggers en los je je belemmeringen in het heden op. De vraag waarmee je komt is niet ‘ik heb last van de stilte’. Nee, je komt met dat je hinder ondervindt van spanning, opkomend zomaar uit het niets die je niet kunt verklaren. En daar wil je vanaf.

Andere ervaringen uit de praktijk